Portekiz voleybolunun yükselen yıldızı Lourenço Martins, aslında voleybola biraz geç 12 yaşında başladı. Şimdi sadece 21 yaşında ama hücumdaki hızını savunmada sınır tanımayan bir performans ile birleştiren oyun tarzıyla ulusal ve uluslararası sahnede şimdiden bir isim yaptı.
Hugo Silva tarafından 2016 Dünya Ligi için erkek milli takımına çağrıldığında, 195 cm boyundaki voleybolcu hiç çekinmedi ancak oynamaya hevesli bu duruşuyla daha deneyimli ve tecrübeli rakiplerle karşı karşıya kalıyor.
Milli takıma çağrılmak hayatının en mutlu anıydı! Ancak işinin zor olacağını ve hiçbir şeyi hafife almaması gerektiğini biliyordu.
2002 Dünya Şampiyonası, 2005 Dünya Ligi ve 2010 Avrupa Ligi jenerasyonunun kısa sürede başarısını sürdüremeyeceğini söyleyenler vardı, ancak 2018 FIVB Challenger Kupası’ndaki zafer ve EuroVolley’e katılmaları bunun tersini kanıtlıyor gibi görünüyor…
Eurovolley de güçlü takımlarla karşılaşmak takım için motivasyon kaynağı oldu çünkü takımda çok fazla yıldız olmasa da çok iyi çalıştılar ve Portekiz takımının en güçlü yönü bu idi.
Durum ne olursa olsun, ne arkadaşlar ne de rakipler arasındaki yenilgiyi hiçbir zaman kabullenemedi. Kaybetmekten nefret ediyor ve rekabet ederken bunun olmasını önlemek için elinden gelen her şeyi yapıyor.
Lourenço Martins, Soyunma odasını paylaşmaktan zevk aldığı bazı milli oyunculara hayran. Bunlar arasında, fiziksel yetenekleri ve aynı zamanda kritik anlardaki soğukkanlılığı ile şüphesiz dünyanın en iyi oyuncuları arasında yer alan Alexandre Ferreira’yı öne çıkarıyor. Antrenmanda, günlük rutinde ve sahadaki duruşundan kendisine nasıl profesyonel bir oyuncu olabileceğini gösteren João Fidalgo ve her yıl her şeyi ve herkesi şaşırtmaya devam eden Miguel Maia, tanıdığı en öngörülemez ve yetenekli pasör.
Her zaman çok hızlı oynamayı sevmesinin yanı sıra çok ruhlu olmasının kendisine bir avantaj yarattığını düşünüyor. Asıl kusuru, çok rekabetçi olması ve bazen yeterince soğukkanlı olmaması bunları hala çok genç olmasına bağlıyor.
