Marco Krattiger, FIVB Plaj Voleybolu Dünya Turu’nda ilk madalyasını ve İsviçre erkekleri için 13 yıldır ilk altın madalyasını kazanmadan iki gün önce uçuşlara bakıyordu.
O ve Nico Beeler, Kanada Edmonton’dan gitmek istiyordu.
Elbette, ilk turda Kanadalı Aaron Nusbaum ve Michael Plantinga’yı yenerek Edmonton üç yıldızlı grupta ilerlemişlerdi. Ancak ikinci maçta önceki günün elemelerinde yer alan az bilinen Litvanya takımı Lukas Kazdailis ve Anas Dumsevicius’a kaybettiler.
O gece Krattiger, turnuvalarının yakında biteceğini bilerek uçuş seçenekleri arasında gezinmeye başladı.
“Havuz finali gerçekten kötü bir oyundu. Nico ve ben büyük bir kavga ettik, ”dedi Krattiger. Garipti çünkü gerçekten kavga ediyorduk ve eve dönüş uçuşlarını kontrol ediyordum. Bu gerçekten bizim en iyi anımız değildi. ”
Ve belki, bu tür şeylerin bazen sporda yer alması garip bir şekilde, tam da ihtiyaç duydukları şey buydu. Onaylı turnuvalarda, Krattiger ve Beeler’de oynadıkları sürece ortaklardı. Ve onlar da adil bir başarı payına sahiplerdi. 2014 Avrupa Şampiyonası’nda gümüş madalya kazandılar, 2017 Fort Lauderdale Major’da dokuzuncu ve dört ay sonra The Hague 4-star’da dördüncü oldular.
26 yaşındaki ve FIVB Dünya Turu’nda beşinci tam zamanlı sezonunda olan Krattiger, “Çeyrek finale çıktığımız çoğu zaman, zayıf olan bizdik,” dedi. “Lahey’de yarı finalde Viacheslav Krasilnikov ve Nikita Liamin oynadık ve Paolo Nicolai ve Daniele Lupo ve Adrian Gavira ve Pablo Herrera vardı, bu yüzden grubun genç adamlarıydık, bu yüzden baskı yapmadık ve bu bizim ilk yarı finalimizdi ama oradayken gerçekten, gerçekten o madalyayı istiyorsun. ”
Ama madalya hiç gelmedi. Bu, mükemmel oyun eksikliğinden ya da fırsatların yetersizliğinden kaynaklanmıyordu sadece meşhur tepeyi asla aşamadılar.
Elbette, her şey olasılıkla olabildiğince yanlış gidiyor gibiydi.
3 yıldızlı Edmonton’da bilardo oyununda Litvanyalılara kaybettiklerinde 17.ncilik, 41.ncilik ve 25.ncilik hemen ardından geldi ve bir ortaklık olarak üç turnuvadan oluşan en kötü sonuçlardı. İki kıtada üç ülkede altı maç oynadılar ve sadece birini kazandılar.
“Belki de anahtar buydu: ‘Sadece elimden gelenin en iyisini oynayacağım ve diğer adamın ne yaptığı ya da diğer adamın ne düşündüğü umurumda değil,” diye hatırladı Krattiger, Beeler ile birlikte nasıl oynadıklarını hatırladı. Edmonton turnuvasının geri kalanı. “Daha yeni bir araya gelmeye başladık.”
Yolun geri kalanında sadece bir set kaybedecekler ve altın madalya maçına giderken etkileyici bir grup parantezini ortadan kaldıracaklardı – Philipp Bergmann ve Yannick Harms, Quincy Aye ve Arnaud Gauthier-Rat, Kusti Nolvak ve Mart Tissar, Billy Allen ve Stafford Slick.
Altın madalya maçı, tabii ki, o etapta ikili için ilk final olması, kendine has zorluklar yarattı.
“Bu çılgıncaydı çünkü ikinci sette kazanma şansımız oldu ve bir şekilde ikinciyi kaybettik çünkü biraz gergindik,” dedi, ikinci sette 20-18 kala kalkıp tekrar denemek ve bastırmak için mola alan Krattiger. o sinirler. “Daha önce bu seviyede bir final oynamamıştık.”
Ev sahibi ülkeden bir takıma karşı da final oynamamışlardı. Ben Saxton ve Grant O’Gorman, alıştıkları bir saat diliminde bir ev sahibi taraftarın, bir stadyumun rahatlığını yaşadılar.
Önemli değildi.
Krattiger ve Beeler’ın uçuş araması ancak bir gün önceydi. Onları en zor rakip yaptı: kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış olan.
Üçüncüsü 21-15, 23-25, 15-8 kazandılar, ilk dünya turu madalyalarıydı ve Krattiger 11 yaşından bu yana İsviçre için ilk erkekler altın madalyasını 2006 da İtalya’da kazanan Patrick Heuscher ve Stefan Kobel’den sonrasında.
Krattiger, “O madalyayı aldığım için gerçekten çok mutlu oldum,” dedi. “Genç bir turnuvadan bir madalya aldım ve her zaman bu madalyaya bakıyordum ve” Bir gün bir tane almak istiyorum “dedim. Sonra nihayet aldık ve gerçekten büyük bir andı.”
Büyük bir andan fazlasıydı – hem Krattiger hem de bir bütün olarak İsviçre voleybolu için muazzam bir yıldı. Üç ay sonra, vatandaşları Mirco Gerson ve Adrian Heidrich, Çin’in Qinzhou kentinde bir altın daha kazanacaklardı.
Kısa bir süre için İsviçre voleybolu yükselişteydi ta ki hiçbir şey yükselmeyene kadar. Covid vurdu ve en önemlisi Krattiger’ınki dahil olmak üzere yolundaki tüm ivmeyi durdurdu. Beeler, İsviçre’nin Olimpiyat sıralamasında 2. sırada yer almasına rağmen kapalı alana dönmeye karar verdi ve Krattiger’i, Krattiger’ın Qinzhou’da dokuzuncu olduğu, erken gelişmiş 21 yaşındaki genç Florian Breer ile yeniden başlamaya bıraktı.
Tüm takımların yaptığı gibi 2020 sezonu önlerinde planlanmıştı. Sezon öncesi antrenmanı İspanya’nın Tenerife kentinde, Avrupa’nın geri kalanıyla birlikte İran’ın üç yıldızına ve bir başkasına da Avustralya’da hazırlanarak geçirdiler. İran iptal edildiğinde, Dubai’de Letonyalı Aleksandrs Samoilovs ve Janis Smedins ile bir hafta eğitim aldılar ve ardından Avustralya iptal edildi.
Krattiger, “Her hafta her şey tamamen değişti,” dedi.
Ellerinden geleni yaptılar. Krattiger, bir kettlebell ve bazı TRX gruplarından bir ev spor salonu tasarladı. Bir İsviçre Turu etkinliğinde yarıştılar ve Baden 1 yıldızında beşinci oldular. Puan sunmasa bile, bir şeydi.
Günler sonra, geri dönmek zorunda kaldıklarında Fransa, Montpellier’e gidiyorlardı. Eğitim gruplarından biri Covid için pozitif çıktı.
Onlar için turnuva yok. Sadece 10 günlük karantina.
İlk madalyasını kazandıktan, partnerini kaybettikten, yenisini bularak ve ardından tüm sezonu kaybettikten sonra Krattiger her zamanki gibi iyimser olmaya devam ediyor. O kimdir – sürekli gülümseyen, alçakgönüllü, yumuşak dilli tavrı asla tereddüt etmez.
O ve Breer bu hafta Saray Kralı ve bir sonraki Avrupa Şampiyonu olacak. Bu kadar. Bütün sezon bu. Ama yine de bir sezon.
“Dün spor salonundaki son seansımdı” dedi. “Bu delilik.”
Ama madalyasını aldı. Ve onun ortağı var.
Bunun ötesinde, “uluslararası düzeyde bir turnuva kazanabileceğimizi kendimize gösterdik” dedi. “Bu sadece kısa değil uzun vadede bir güven artırıcıydı. Bu, bir gün sporunda dünyanın en iyilerinden biri olduğun ve bu benim için çok büyük bir şey olduğu anlamına geliyor. “
