Mutluluk bazen basit şeylerde yatar. Ve bir kapı kapanır gibi göründüğünde, size huzur ve memnuniyet veren bir diğeri açılır. Milli takıma ulaşan ancak üç yıl önce devam eden bel sorunları nedeniyle saha içinde olamayan ve ardından voleybol yorumculuğunun en parlak seslerinden biri haline gelen Pontasserchio’dan Pisan Giulia Pisani’nin çıktığı yol budur.
2010 yılında 20 yaş altı dünya şampiyonu olan ve plaj voleybolunda da iyi seviyelerde oynayan Giulia, Rai’ye İtalya’nın üçüncü olarak tamamladığı kadınlar voleybol dünya şampiyonasını anlattı.
“Dünya Kupası deneyimi harikaydı diye başlıyor Olimpiyatlardan tamamen farklı bir şeydi, burada kendinizi tamamen en üst düzeyde voleybola kaptırıyorsunuz. Birkaç yıl öncesine kadar çok sayıda kız ve bazı takım arkadaşlarıyla rakip olduğumuz için kendimi İtalyan takımının bir parçası gibi hissettim. Brezilya’ya karşı yarı final mağlubiyetinden sonra da birkaç gözyaşı döktüm çünkü bu mağlubiyetin arkasında ne olduğunu anlıyorum. Altı aylık çalışma ve büyük fedakarlıklar.
Geride büyük bir hayal kırıklığı mı kaldı?
“İtalya, Avrupa Şampiyonası ve VNL’deki (Voleybol Uluslar Ligi) zaferin ardından favori durumundaydı. Milli takımımız bu turnuvayı her zaman üst düzeyde oynamadı. Sırbistan hak ederek kazandı ama İtalya-Sırbistan finalini görmeyi çok isterdim. Üçüncülük hala bir dünya bronzudur ve yine de doğru değer verilmelidir. Hiçbir şey hafife alınmaz.”
Paola Egonu hakkındaki tartışmalar hakkında fikriniz nedir?
«Paola bir şampiyon. Ne söylediğinize her zaman dikkat etmeniz gerekse bile, patlaması orada olabilir. Ona yapılabilecek en büyük iyilik, onu sürekli ilgi odağı haline getirmekten vazgeçmektir. 23 yaşında tüm bunları halletmek kolay değil. Dünyamızın, büyümek istiyorsak baskıların da artacağını tahmin etmemiz gerektiğini anlaması gerektiği söylenmelidir.
Size bakacak olursak, yorumcu olma tercihi sizin için son tercihiniz mi yoksa sizi aktif voleybol dünyasında tekrar görebilecek miyiz?
«Bu yeni rolümde dördüncü yılıma başlıyorum ve çok mutluyum. Bir Rai yorumcusu olarak yoluma devam etmek istiyorum ama aynı zamanda Ulusal 16 Yaş Altı kadın takımı ile takım menajeri olarak başladığım menajerlik yoluma devam etmek için bir spor kulübü içinde boşluklar açmak istiyorum.”
Sahadan yorumculuğa geçmek nasıl bir şeydi?
“Beklenenden daha az zor. Benim için bu iş çok havalı çünkü voleybol dünyasının içinde olmamı ve çok seyahat etmemi sağlıyor. Bunun için fırsat için Rai’ye teşekkür etmeliyim. Dedikleri gibi, sevdiğiniz işi seçin.
Sahadan farklı bir hazırlığa mı ihtiyacınız var?
«Uzun yıllar voleybol oynamış olmam sahada neler olduğunu anlamama çok yardımcı oldu. Ayrıca, ilk başta bir buz parçası olsam ve yıllar içinde çok fazla erimiş olsam da, iyi konuşma becerilerim olduğunu düşünüyorum. Hazırlık burada, çünkü çok fazla maç izliyorum ve kendimi sürekli güncel tutuyorum “.
Geçmişe dair bir anınız var mı?
«Pontasserchio ortaokul spor salonunda, ardından San Giuliano’da oynamaya başladım ve ardından ilk önemli dönüm noktası Casciavola’da, B2’de çok genç yaşta ilk çıkışımı yaptığımda oldu. Onlar anılar harikaydı.
Pişmanlık duyduğunuz bir şey?
«Dört yıl içinde kendimi A1’de buldum ve belki de pişmanlığım tam olarak aşamaları çok hızlı geçmiş olmaktan kaynaklanıyor. 19 yaşında Busto Arsizio’da her şeyi kazandım ama belki etrafımda neler olup bittiğinin farkında bile değildim. Belki de her seferinde bir adım atmak daha iyiydi. Ama şimdi işimden memnunum ve sorun değil. Bugün sahadaki geçmişim, yaptıklarım için benim için yararlıdır.
