Sezon başında Efeler Ligi için tahminde bulunurken; Bursa BŞB Voleybolun Avrupa Kupaları’ndan birisine kapağı atacak bir sıralama tutturacağını iddia etmiştim.
Etmiştim çünkü; geçen yıl pandemi nedeniyle tamamlanamayan ligde umut vermişler; oynadıkları voleybolla birçok güçlü takımı yenemeseler de; kora kor geçen maçların birçoğunu son setlerde kaybetmişlerdi.
Yine transfer edilen Azeri asıllı İranlı smaçör Morteza Sharifi atletik özelliklerine eklediği hücum performansıyla ligin en dikkat çekici yabancılarından birisi olmuştu.
Voleybol severler Sharifi’nin hız sınırını aştığı maçlarda Bursa BŞB’nin rakiplerine parkeyi dar ettiğini hala unutabilmiş değil.
Yenilmeyi bile kendisine yakıştıran o kadro; an itibariyle nasıl oldu da kendini inkar ederek filmi başa sarıverdi?
Acaba içten içe sorunlar hep vardı da sezonun tamamlanması mı beklendi?
Fazıl Demirci ile Murat Mestan’ın onca birikimiyle bu denli büyük yanlışlar yapabileceğini düşünmek bile istemiyorum.
Akla gelen şey; çok basit aslında…
Oyuncular mı sabote ettiler; yoksa voleybola uzak yönetim her işe karışarak uygun ortamı içinden yaşanmak bir duruma mı getirdi?
Bursa BŞB’nin içine kapanık kulüp düzeninde bu sorular henüz yanıtını bulabilmiş değil.
Çünkü kimsenin konuşmaya niyeti yok !..
Basınla diyalog da sıfır düzeyinde olunca; bir Allah’a bir de başkana hesap verenlerle ilgili fazla kurcalamaya gerek yok diyorsunuz; eh o zaman da inceldiği yerden kopsun!..
xxx
Bir önceki sezondan tecrübe kazanmış olarak çıkan teknik kadronun; bu farkındalığı ile çok daha kaliteli ve nokta transferler yapması gerekirken, nedendir bilinmez bir türlü isabet tutturamayarak kimyası bozuk, potansiyeli sınırlı bir yapılanma ile lige başlamayı göze alması ayağına kuşun sıkmaya benzedi.
Yeniden anlaşma sağlanamayan Sharifi ülkesine dönmüş; geçen yıldan kadroda kalan Alisson‘un yanına; pasör çaprazı olarak Macar Arpad Baroti, smaçör olarak da İnegöl Belediyespor‘un eski oyuncusu Gazmend Husaj transfer edilmişti.
Ne yazık ki kadroya yeni bir hava, yeni bir ruh katması beklenen iki oyuncu da beklentilerin altında kalarak tam bir hayal kırıklığı yaşattılar.
Özellikle yaşlı Gazmend oyunun bir yerlerinden sonra frene basarak kendini rölantiye alınca; onun üzerinden kurgulanan hücum kombinasyonları işlememeye başladı.
Yama tutmayan sadece köşe hücumcuları değildi takımın.
Demirci’nin büyük umutlarla ARKAS‘dan getirdiği back up pasör Muhammet Kaya ilk kez lider oyuncu kimliğinde beklentileri karşılayamazken, parasal nedenlerle pas geçilen orta oyuncu pozisyonu; kadroda yapılan rotasyon sonucu smaçörden bozma Uğur Kılınç’la yürütülmeye çalışılıyordu.
Yetersiz kalan transferlerle, eski ve yeni yerli oyuncularda maçlarda beklenileni veremeyince Bursa BŞB’ nin önlenemez düşüşü başlayacaktı ister istemez.
Uzun süreli maç kazanamama serisi; moral olarak da kadroyu negatif etkileyince ağızları tadı tuzu kaçıverdi.
Bir şeylerin değişmesi adına önce antrenör Fazıl Demirci, sonra genel koordinatör Murat Mestan ile yollar ayrıldı.
Ardından anlaşılmaz bir şekilde iyi kötü oynamaya çalışan Arpad gönderilip, yerine İtalyan Ligi takımlarından Cucina Civitanova’da MVP olmuş İranlı smaçör Amir Ghafour getirildi.
Takımın yeni antrenörü Nuri Şahin, yeni smaçörü Ghafour olsa da genel görüntüde değişen fazla bir şey olmayacaktı…
Ghafour‘un erteleme maçları statüsünde olduğu için forma giyemediği 3 kritik karşılaşmada sırasıyla Solhan, Sorgun ve İnegöl’e neredeyse kafa tutamadan kaybeden Bursa BŞB, son olarak yine Bursa‘da şampiyonluk adaylarından Ziraat Bankart’a da 3-0 yenilince; 4 takımım bir alta ineceği ligde tehlike çanları artık kulağının dibinde çalmaya başladı.
xxx
Puan cetveline bakılınca düşmeyi garantileyen Arhavi dışında son sıralara dizilmiş takımların birbirinden fazla bir farkı yok.
İstanbul BŞB, Afyon Belediye Yüntaş ve birisi daha !..
Maalesef en yakın ve en büyük aday; kimsenin aklının ucuna bile gelmeyen Bursa BŞB.
Ş.Urfa Haliliye Belediyesi’nin potaya girebilmesi için Bursa BŞB’nin birkaç ekstra maç kazanması dışında fazla seçeneği kalmadı maalesef.
Bir tık yukarılardaki Solhan, Sorgun ve Tokat Belediye ise tehlikeli bölgenin hayli uzağında duruyorlar.
Umutsuz yaşanmasa da görüntü hiç iç açıcı değil.
Üstüne büyük umutlarla getirilmiş taze kan İranlı Ghafour’un ZiraatBankart performansı çok kötü olunca; kendisiyle ilgili beklentileri de törpüleyiverdi ki; kenar yönetim için en büyük hayal kırıklığı; İranlının işte bu can sıkan son oyunuydu tartışmasız.
Bundan sonra da böyle mi oynar, yoksa silkinip kendisine gelir mi; iki bilinmeyenli denklem gibi adeta.
Çünkü takımda en etkili smaçör o görünüyor..
Pasörler de hücumda topları hep ondan oynasalar da; Ziraat önünde duvara toslamaktan canı çıktı İranlı’nın!.
Doğru dürüst alternatifi de yok ki ; Al bunu öldür’ diye pası atsın Muhammet…
Ne blok geçebildi, ne de doğru dürüst top öldürebildi Ziraatê karşı.
Kaçırdığı servisler de cabası…
Pasörlerle orta oyuncular da sıkıntılı olunca; bu kadroya Zoran Terzic’i getirseniz nafile !…
Eldeki malzeme bu anlayacağınız; aşçı istediği kadar usta olsun üç kap yemek çıkmıyor !…
En düşündürücü olanı; yüzlere bakılınca özgüvenini yitirmiş oyuncu grubunun rakibin her sayısını peşin peşin kabullenerek boş gözlerle çevresine bakması.
Daha acı olanını ise en sonuna sakladım;
İlin küçük kardeşi, küme düşmemek için kurulmuş İnegöl Belediyespor’un mütevazi bütçeyle oluşturduğu kadrosunun play-off’u aşağı yukarı garantiye alırken;
Amiral gemisi Bursa BŞB’nin iyice canının derdine düşmüş olması.
Yani;
Kuyruk zirvede; baş yerlerde daha fazla bir şey söylememe gerek var mı?
Allah göstermesin; Voleybol Efeler Ligi’nden düşülecek olunursa eğer; şube yönetimi operasyon çekmeden önce ‘biz nerede hata yaptık’ diye kendisini sorgulamalı…
Yoksa yanlışı yanlışla düzeltmeye kalkmak; tarihi bir yanlış olur!…
Engin Aksöz – Voleybolun Adresi
