Yıllarca süren zaferlerin ve dünyanın en iyi Kulüp Liglerinden biri olarak kabul edilmesinin ardından, Brezilya kulüp voleybolu sadece ekonomik değil yapısal olarak da büyük bir krizden geçiyor.
Brezilya voleybolu, salonlarda beş olimpiyat şampiyonluğu yaşadı. Erkek voleybol takımı, 1992 Barcelona, 2004 Atina ve 2016 Rio de Janeiro’da şampiyonluk yaşarken kadın voleybol takımı ise 2008 Pekin ve 2012 Londra’da şampiyonluk yaşadı. Bu unvanlara ek olarak, üç gümüş ve iki bronz olmak üzere beş madalya daha kazanıldı.
Erkek ve kadın voleybol takımları, dünya sıralamasında ilk beş içerisinde yer alıyor. Ancak bu durum, ülkedeki kulüplerdeki voleybolun mevcut senaryosuyla uyuşmuyor . Ekonomik krizler, Covid protokolündeki kusurlar ve iflas ilan eden kulüplerde hala sorunlar yaşanıyor.
Brezilya voleybolunda, finansal kriz ve pandeminin ağırlaştırdığı zorluklar nedeniyle voleybolcuların yurt dışına gidişinde artış görünüyor. Şirketlerin iflas kararı vermesi ve gelirlerdeki kademeli düşüş ile voleybol, açıkça ekonomik darbeyi hissetti. Brezilya Superliga’da son birkaç sezonda yaşananların aksine , artık her şey çok farklı.
Brezilya’daki salgın, sporcuların ve kulüplerin hayatını vurdu. Ekonomik kriz nedeniyle Lucarelli, Evandro, Wallace, Éder ve diğerleri gibi olimpiyat şampiyonu oyuncular, ülkeyi terk etmek zorunda kaldı. Daha aşırı durumlarda, bazıları işlerini bile kaybetti. Sesi-SP ve Sesc gibi kulüplerde ciddi değişiklikler oldu. Sesc ligden bile çıkarıldı.
Tüm belirsizlikler, birçok sporcunun ayrılmasına neden oldu çünkü sponsorlar, özellikle küçük olanlar, spora ayırabilecekleri paranın bütçeleriyle uyumlu olup olmayacağını değerlendirmek için ekonominin yeniden açılmasının sonuçlarını bekliyorlardı.
Yüksek yatırımları sağlayan sponsorluklar, kulüp bütçelerinin % 50’sine varan oranda kısıldı. Kulüpler ekonomik kriz karşısında ayakta kalabilmek için stratejiler geliştirdi ve bunlardan biri de sporcuların ve teknik komisyonların sözleşme sürelerinin kısaltılması idi. Böylelikle 2020-21 sezonu için birçok takım varlığını devam ettirebildi ancak gelecek sezonlar için senaryo belirsiz ve şüpheli.
Brezilya voleybolunda dikkat çeken bir yenilik, geleneksel zemin renginin yeni sponsorun renkleri olan sarı ve maviyle değiştirilmesi oldu. Bununla birlikte, sadece renkler, beyaz çizgileri gölgeleyen ve görmeyi zorlaştıran bir sarı veya bu durumda, sahada kaydıkları için birkaç sporcuya zarar veren durumdan ibaret olsayı her şey çözülecekti.
Brezilya Voleybol Konfederasyonu (CBV) , Superliga kulüpleri tarafından kullanılmak üzere 24 yeni voleybol sahası satın almak için onay talep ederken , her iki federal hükümete de 3.1 milyon R $ ‘lık bir vergi muafiyetini onaylayan toplantı gerçekleştirdi. Uluslararası Voleybol Federasyonu’nun (FIVB) resmi yarışmalarında kullanılan ve yıllardır Brezilya sahalarında bulunan Taraflex markasının yerine teslim edilen zemin kaplaması FIVB tarafından “ikinci kategori” listesine bile girmeyen başka bir marka olan Chinese Enlio’dan geliyordu.
Bu satın alma, CBV tarafından sunulan ve daha sonra Haziran ayında onaylanan bir projeye dayalı olarak Spor Teşvik Yasası’ndan alınan fonlarla yapıldı . Herkese, ilgili zemin kaplamalarını tedarik eden şirketin, Taraflex zeminlerinin Brezilya’da dağıtımı için sertifikalı ve onaylanmış bir şirket olan Recoma olacağı bilgisi verilmişti. Ancak sporcular, kulüpler ve federasyonlar bilmeden ülkedeki tüm sahalardaki zemin değişikliğine mahkum oldu. 3,1 milyon R $ maliyetle, birinci sınıf zemin kaplama yerine üçüncü sınıf zemin kaplama ekipmanını kullanmak durumunda kaldılar. Kalitesiz olduğu düşünülen yeni zemin, tüm Superliga maçları için zorunluydu.
Bazı şikayetlerden sonra, çoğu takım eski zemine geri döndü.
Aralık ayında Brezilya Voleybol Konfederasyonu , Süper Lig’in ortasında özellikle kadınlar arasında koronavirüsün bulaştığı kişi sayısında artış tespit etti. Kadınlarda sayı 32 ye ulaşırken on maçta ertelendi. Bu sayı erkeklerde yalnızca sekiz oldu.
Ancak Kadınlar Süper Ligi’nde neden daha fazla vaka olduğunu açıklamak zor .
Voleybolda gerçekte sorun, bulaşmanın sadece oyun sırasında olmaması, diğer tüm aktivitelerde, antrenman sırasında, gezilerde gerçekleşmesidir.
CBV’nin diğer bu konuda başarılı ligler de uygulanan sistemleri izlemesi ve uygulaması gerekirdi. Ancak kulüplerle yapılan bir toplantıda geleneksel sistem benimsendi ve sadece daha fazla bulaşının olmaması umut edildi.
Ne yazık ki senaryo endişe verici, uluslararası alanda öne çıkan birkaç Brezilyalı oyuncu varken ve Brezilya milli takımı güçlenirken, Brezilya’da kulüp voleybolunun geleceği giderek belirsizleşiyor.
Thiago Maciel
