Profesyonel bir sporcu olmayı arzuluyorsanız, ülkenizdeki bir spor ikonunun oğlu olmak, avantajların ve dezavantajların bir karışımı olabilir. İyi tanınan bir soyadın başlangıçta bazı kapılar açabileceği ve paha biçilmez fırsatlar yaratabileceği yadsınamaz olsa da, çoğu zaman ebeveyninizin başarılarına ayak uydurmanın baskısı ve ardından gelen kaçınılmaz karşılaştırmalar, bir kariyeri daha başlamadan bitirme gücüne sahiptir.
Neyse ki, Arjantinli voleybol efsanesi Hugo ve Sonia’nın oğlu olan ve sporu profesyonelce de oynayan Facundo Conte için bu senaryodan sadece pozitifleri alabildi.
Conte, “Her şeyi onlardan öğrendiğim” dedi. Bana sadece oyunu oynamayı değil, en önemli şeyin oynarken eğlenmek olduğunu asla unutmamamı öğrettiler. Babamla ağ olarak ip kullanarak oynadığına ve bana onun uzmanlık alanlarından biri olan bloğu nasıl kullanacağımı öğrettiğine dair anılarım var. Bir süre bunun bir engel olduğunu gördüm, ancak bunun bir ayrıcalık olduğunu hemen anladım. ”
Facundo, 1988 Seul Olimpiyatları ve 1982 FIVB Voleybol Dünya Şampiyonası’nda ülke bronz madalyalarını kazanan tarihi Arjantin kuşağının liderlerinden biri olan babasının kitabından bir iki sayfa almış gibi görünüyor.
Babası gibi bir pasör çaprazı olan Facundo, kariyerinin ilk günlerinde Hugo ile birlikte oynamıştı.
Hugo, “Oğlumla oynamak kariyerimde başıma gelen en iyi şeydi,” dedi.
Baba ve oğul arasındaki ortak özellikler arasında, şüphesiz, olağanüstü teknikleri ve sahadaki ateşli kişilikleri, çoğu zaman takım arkadaşlarına aktarılan ve Arjantin’i dünyanın en enerjik takımlarından biri haline getirmesidir.
Hugo’nun kuşağı Arjantin’e bugüne kadarki en alakalı sonuçlarından bazılarını verdi. Tarihi bronz madalyaların yanı sıra, takımı Sydney 2000 Olimpiyatları’nda dördüncü sırada bitirdi.
Şimdi, pasör Nicolas Uriarte ve pasör çaprazları Rodrigo Quiroga ve Jan Martínez gibi önceki nesilden diğer oyuncuların da yer aldığı Facundo’nun nesli, Arjantin bayrağını daha da ileriye taşımaya çalışıyor.
Facundo, “Babalarımızın Arjantin’de spor için çok önemli şeyler yaptığını gördük, bu yüzden oyuncu olmanın doğal bir yol olduğunu düşünüyorum” dedi. “Bu bir tür aile geleneği ama doğal olarak gerçekleşti. Her birimiz voleybol oynamayı seçtik çünkü bu kanımızdaydı, gerçekten başka seçeneğimiz yoktu. Ve şimdi takım arkadaşlarımızdan bazılarının çocuklarının bizi oynarken izlemeye geldiğini görüyoruz ve yardım edemiyoruz ama gelecekte bizim yerimize mi geçeceklerini merak ediyoruz. ”
Son on yılda Arjantin milli takımı, 1980’lerin sonuçlarını tekrarlayabileceklerine dair işaretler verdi. Güney Amerikalılar, Londra 2012 ve Rio 2016 Oyunlarında Olimpiyatların arka arkaya beşinci olarak tamamladılar ve 2015 ve 2019 Pan-Amerikan Oyunlarındaki zaferler gibi diğer bazı umut verici bitişler elde ettiler. 2011 FIVB Voleybol Dünya Ligi ve hem 2015 hem de 2019 FIVB Voleybol Dünya Kupası’nda beşinci oldular.
Tokyo Olimpiyatları onlara, Hugo ve takım arkadaşlarının 30 yıl önce Olimpiyat podyumuna çıkmasından bu yana ülkelerinin beklediği sonucu alma fırsatı sundu.
Facundo, “Üçüncü Olimpiyatlarımda yarışacağım için çok heyecanlıydım,” dedi. “Takımımız yıllar geçtikçe daha iyi hale geldi ve artık eski ve genç oyunculardan oluşan harika bir karışımımız olduğunu düşünüyorum. Çok motive ve açız ve bu da beni Olimpiyatlarda harika olacağımıza çok güveniyordu, ancak ne olursa olsun kesin olan bir şey var – sonuna kadar mücadele ettik. ”
Tıpkı babası ve o eski nesil gibi.
Teşekkürler viejo!
Bana tutkuyla yaşamayı ve bu sporu kalbinle sevmeyi öğrettiğin için
