“Bir Brezilyalı için, mükemmel (futbol / futbol) maç, sakatlık zamanında tartışmalı bir ceza ile 1-0 biten maçtır. Çünkü maksimum duyguyu açığa çıkaran türden bir eşleşme bu. “
Bu alıntıyı kimin ve nereden aldığımı hatırlamamı gerçekten isterdim ve onu doğru bir şekilde atfetmediğim için özür dilerim ama bu uzun zamandır aklımda kalan bir şey.
Bu ‘duygu’ kelimesi, Avrupa’da zamanımda çokça ortaya çıkan bir şey. Takımım geçtiğimiz sezon Polonya liginde bronz madalya kazanınca tüm konuşmalar sezonun büyük duyguları için takıma teşekkür ederek başladı. Taraftarların benimle maçlar sırasında duygularımı nasıl kontrol edebileceğim hakkında kaç kez konuştuğunu kaybettim, çünkü onlarınki tam bir karmaşa. Elbette, takımın nasıl oynayıp oynamadığına dair geri bildirimler vardır, ancak maçın neden olduğu duygular her zaman bir taraftarın zevkinin en büyük kısmıdır.
Bunun servisle ne alakası var? Büyük bir maçta kalabalığın içinde oturursanız, büyük sunucular hizmete geri dönerken, özellikle maç yakınsa, kolektif gerginliğin arttığını hissedebilirsiniz. Ve bu kolektif gerilim, servis as ise sevinç, en azından oyundaysa rahatlama veya servis bir hata ise öfke / hayal kırıklığı / hayal kırıklığı olarak serbest bırakılır. Set sona ererken bir takım bir dizi hata yaparsa, gelen ve giden her fırsatla birlikte kolektif gerilim yükselir.
Spor etkinliklerinde sadece olumlu değil, her türden duygu belirsizlik tarafından yaratılır. Durum ne kadar belirsizse (iyi eşleşen takımlar, yakın setler, beraberlik molaları, riskli servisler vs.) duygu o kadar büyük olur. Bir voleybol maçında, en büyük belirsizlik anı, bir atlama sunucusunun geri döndüğü zamandır. Servisteki bu belirsizliği riski caydırarak ortadan kaldırırsanız servis hizmetlerini kolaylaştıracaksınız. Tüm servisler daha kolaysa, daha mükemmel resepsiyonlara sahip olacaksınız ve tüm ralliler neredeyse tamamen aynı görünecek. Belirsizlik olmayacak. Ve belirsizliğin olmadığı yerde duygu da yoktur.
Voleybol için servis hataları iyidir.
Mark Lebedew
