2015 yılında FIVB tarafından Hollanda’daki Dünya Şampiyonasına katılmaya davet edildim. Hollanda’daki dört farklı büyük şehre yayılan muazzam bir olaydı. Lahey’deki ana rekabet alanına gelmem istendi. Dünyanın bir numaralı profesyonel Plaj Voleybolu oyuncusu ve Olimpik Plaj Voleybolunda ilk Altın Madalya sahibi olduğum yıllardan beri, yıllar içinde bu ve benzeri etkinliklere davet edildim. Ayrıca, Olimpiyatlar sırasında her dört yılda bir, çeşitli medya kuruluşları aynı soruyu sormak için benimle iletişime geçiyor, “Olimpik Plaj Voleybolu tarihinde ilk altın madalyayı kazanmak nasıl bir şeydi?”
İlgiden her zaman gurur duydum ama dürüst olmam gerekirse, bu beni biraz yaşlı hissettiriyor. Görünüşler hep aynı, geliyorum, olayı izliyorum ve hat boyunca bir yerde sesleniyorum, kalabalığa tanıtılıyorum, el sallıyorum ve tezahürat yapıyorlar. Dediğim gibi, hepsi oldukça gurur verici.
Dikkate değer olan şey, Plaj Voleybolu sporunun 1996’da Olimpiyat Oyunlarına girmesinden bu yana ne kadar büyük bir hale geldiğidir. O zamandan beri, Plaj Voleybolu (ve salon voleybolu) için dünyanın yönetim organı olan FIVB, Plaj Voleybolu sporunu dünya çapında büyütmek için (aynı zamanda belirtilen misyonu da budur) kararlılığını korumaktadır. Artık, Plaj Voleybolu etkinliklerine ev sahipliği yapmak isteyen, yılda geçen haftalardan daha fazla şehir var. Ve turnuvalar profesyonel, çekici ve son derece iyi yönetiliyor.
2015 yılında Hollanda’da düzenlenen Dünya Şampiyonasında, stadyum Hollanda’nın turuncu renk şemasıyla muhteşemdi. İki hafta süren turnuva dünyanın birçok yerinden canlı olarak yayınlandı. Ödül parası cinsiyet başına 500.000 dolardı ki bu benim oynadığımdan çok daha fazlaydı ve kesinlikle lisedeyken katıldığım AM/PM Pacific Palisades Plaj Voleybolu Açık Turnuvasından çok daha fazlaydı.
AVP ilk iflasını yaşadıktan yaklaşık bir yıl sonra 1999’da emekli oldum ve o zamandan beri profesyonel Plaj Voleybolu oynadığım yıllardan tamamen farklı bir yola girdim. Emekliliğimden sonra Stanford Üniversitesi’nde İşletme Okulu’na gittim, evlendim ve iki harika çocuğum oldu. Oyun günlerimden bu yana geçen yılları daha çok finans alanında geçirdim. 2010 yılında, ikinci iflası sırasında AVP turunun potansiyel satın alımına dahil oldum. Söylediği gibi, ne kadar çok şey değişirse, o kadar çok şey aynı kalır.
1998’de bir turnuvada oynuyordum, o sırada ortağım bana geldi ve turnuvada kalan diğer oyuncularla konuştuğunu ve hepsinin birbirleriyle rekabet etmeyeceklerine karar verdiklerini söyledi. O hafta sonu ama sadece para ödülünü eşit olarak bölecek ve bir anlamda hafta sonunu alacaklardı. Bunu diğer oyuncuların onayını almadan önce bana söylememesi gerektiğini çünkü kabul etmeyeceğimi biliyordu.
Bu, ortağıma kaybetmesi gereken bahaneyi verdi ve sonunda biz de bunu yaptık. Profesyonel Plaj Voleybolu’nun elit seviyesindeki oyuncuların neden bilerek kaybedeceğini hiç anlamadım. Ayrıca bazı oyuncuların neden kaybetmek için rüşvet aldığını da anlayamadım (“King of The Beach” Turnuvasında hemen hemen her zaman oldu).
1988’de tura ilk başladığımda, oyuncuların neden bir maçı boş vereceklerini biraz anlayabiliyordum. Birincisi, çok yetenekli ve iyi olma beklentisi olmayan oyuncuydu, sadece parti sahnesi için oradaydı ve Cumartesi günü kazanmak, Pazar günü erken uyanmak ve o Cumartesi gecesi şenlikleri soluma şansını mahvetmek anlamına geliyordu. Bu, ben yukarı çıkarken gerçekten sinir bozucuydu, çünkü daha iyi bir sıralama elde etmenin tek yolu, iyi puan toplamaktı. Boş verecek bir ortakla oynamak yardımcı olmadı, ama ne bileyim, gençtim ve iş ortaklar söz konusu olduğunda her zaman seçeneklerim yoktu. Bu özellikteki ikinci tip oyuncu, turnuvayı tatil bahanesi olarak kullanan oyuncuydu. Bir keresinde cumartesi öğleden sonra müthiş oynayan bir adamla ortak olmuştum. “Hadi ama adamım kazanma şansımız var ve yarın (Pazar sabahı) beraberliğimiz kuvvetli. Bu hafta sonunu gerçekten zirvede bitirebiliriz”. Benden habersiz, hafta sonu için karısını yanında getirmiş ve karısı ertesi sabah kolejden ortak arkadaşlarıyla tatil yapmak için güzel bir yer olan Cape Cod’da bir restoranda brunch yapmayı planlamıştı. Belki de bu, Cleveland’daki bir turnuva için daha uygun bir ortaktı.
Bir oyuncu olarak ne kadar naif olduğumu anlamak için (kariyerimin o çok geç döneminde bile), çok sayıda profesyonel sporcunun zihniyetini anlamanız gerekirdi ve bu, birçoğunun, şaşırtıcı bir şekilde, kazanmakla o kadar ilgilenmediğidir. Tam olarak değil. Yaşam tarzıyla, parayla ve açık ara en acil endişe olan şeyle, kariyerlerinin uzun ömürlülüğüyle ilgileniyorlar. Tutarlı ve öngörülebilir bir şekilde kazanmak için, her gün çok çalışmalı ve vücudunuzun kaldırabileceğinin ötesine geçmeye kendinizi adamalısınız.
Birçok sporcunun başına gelen genellikle iki şeydir. Birincisi, birçoğunun olağanüstü atletik yeteneklerle büyümüş olmasıdır. Yine, hakkında kapsamlı bir şekilde yazdığım gibi, çoğu sporcu ne gençlik düzeyinde, ne kolej düzeyinde ne de profesyonel düzeyde kazanamayacak ve bu yüzden bu her zaman akılda tutulmaz. Elbette, kendilerine bir teklif gelirse kazanırlar ve bu arada sırada olmaktan daha fazla olur, ancak çoğu vasat yetenekler ve başka bir şeye geçene kadar sadece zaman kazanıyorlar.
İkinci olarak, tanıdığım birçok sporcu, becerdiklerini düşündükleri bir noktaya geldiler, yarışmayı bitirdim, ama bu şeyi mümkün olduğunca uzun süre sağmak istiyorum. Tamamen vazgeçtikleri için değil, rekabet edecekleri zaman geldiğinde kesinlikle yerlerini seçiyorlar. Bu arada, ticaretlerini sürdürmek için milyonlarca dolar alıyor olabilirler.
Plaj Voleybolu turu gibi bir tura bakarsanız, bir dizi etkinlik görürsünüz, Manhattan Beach gibi bazı etkinlikler daha prestijlidir, bazıları daha fazla para ödülüne sahiptir ve bazıları Cleveland’dadır. Her hafta denememek için birçok bahane var. Nedenini hiç anlamadım. Asla para için oynamadım, sadece kazanmak için oynadım, bu yüzden dünyanın bir numaralı oyuncusu, tüm zamanların en kazanan oyuncusu ve en genç bir numara da dahil olmak üzere sayısız kazanan rekorun sahibi olabileceğime inanıyorum. Bir sezonda en fazla galibiyet elde eden, üst üste en fazla galibiyet ve Olimpiyatlarda Altın Madalya kazanan. Kazanan bir zihniyete sahipseniz ve kaybetmeye çalışan bir ortakla oynamak zorundaysanız, bu zor bir iş. Bu zor bir konser. Ne yazık ki, çok yaygın.
Kent Steffes
