‘CANSU’YU VOLEYBOL
Türk halkı ekonomik sorunlarla boğuşurken sporseverler, takip ettikleri branşların peşinde koşarak, sıkıntılarını unutmaya çalışıyor. Ama futbol izlerken sorunlar eziyete, işkenceye dönüşüyor! Yönetimlerin ve teknik adamların bitmeyen saçmalıkları yüzünden üç büyüklerin yeşil sahadaki hali ortada.
Basketbol da bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda kulübün sayesinde ayakta duruyor. Hal böyle olunca imdada hep voleybol yetişiyor.
Türkiye’de voleybolun geldiği noktayı bir kez daha gördük, Ankara’daki Kulüpler Dünya Şampiyonası’nda. VakıfBank şampiyon, Fenerbahçe üçüncü olurken salonun 5 gün boyunca tamamen dolması (neredeyse 60 binden fazla kişi), tribünlerdeki genç kızların çokluğu, federasyon ve kulüplerin doğru işler yaptığını gösteriyor.
Sorunlar, yanlışlar var mı voleybolda; var. Ama…
Üç ana takım sporunda, kulüpler düzeyinde 1996’dan beri toplam 36 uluslararası kupa kazandı Türkiye. Bunların sadece 2’si futboldan, 10’u basketboldan, 24’ü ise voleyboldan geldi. Son 10-15 yılın en istikrarlı milli takımları da, milli takımlar düzeydeki tek altın madalyamız da yine voleyboldan… Böyle olunca; sorunları ve yanlışları konuşmaya sıra gelmiyor.
VakıfBank uluslararası 10. kupasını kazanırken öne çıkan isimler vardı, istatistikleriyle. ‘Rüya takım’a giren Haak, Gabi ve Zehra gibi. Ama finalin gerçek kahramanı, milli pasör Cansu’ydu. Wolosz’un paslarıyla beslenen ‘tek kişilik ordu’ Egonu dışında neredeyse başka silahı olmayan İmoco’yu yıkan isim oldu; çevresindeki tüm silahları hücumlarda çok iyi kullanarak, takım savunmasına da harika katkı yaparak… Guidetti’nin elinde uluslararası bir yıldıza dönüşen Cansu’nun ‘Rüya Takım’a seçilmemesi, FIVB’nin ayıbıydı.
