Merhaba Sevgili Takipçilerimiz,
Son yazımda 2003 yılındaki bazı olaylardan bahsetmiş ve 2003 yılının benim için çok heyecanlı bir yıl olduğundan bahsetmiştim.
Bugün yine 2003 yılında kaldığım yerden devam etmek istiyorum.
Oğuzkaan Koleji kızlarda, Bursa Çınar Lisesi de erkeklerde şampiyon olarak (Tofaş altyapısı) Brezilya’nın Rio şehrinde yapılacak olan Dünya Liseler arası Basketbol şampiyonasına katılmaya hak kazanmıştı.
O dönem Gençlik Spor Genel Müdürü, sevgili Mehmet Atalay’dı. İstanbul Spor A.Ş’nin kurucusu ve Genel Müdürü olarak görev yapıyordu. İstanbul’dan bir hukukumuz var yani.
Turnuvanın başlama tarihi yaklaşıyor, ben ISF (Uluslar Arası Okular Federasyonu) ile irtibat halindeyim ve katılacağımızı bildirdim ama bir türlü, Gençlik Spor Bakanlığı’ndan izin yazısı ve ulaşım desteği gelmiyor. Atladım, Ankara’ya gittim. Mehmet Atalay’ı aradım, dedi ki ‘’ Biletleri almak üzere ihale açtık 33 kişi için, ancak ihale şartnamesinin yerine gelebilmesi için en az iki firmanın teklif vermesi gerekiyor. O dönem THY İstanbul ‘dan Brezilya’ya direkt olarak gitmiyor. İber Hava Yolları ve KLM gidiyor. İhaleye sadece İber Hava Yolları girdi, dolayısıyla, ihale 19 gün sonra yeniden açılacak ‘ama o sürede turnuva bitiyor!
Bu arada , Mehmet Bey’in odasında koliler halinde Çınar Lisesi ve Oğuzkaan Kolejinin bütün kıyafetleri duruyor. Dedim ki ,’ Sayın Genel Müdürüm , ver bu malzemeleri, biz kendi imkanlarımızla gidelim.’ ‘Olur mu böyle bir şey?’ dedi.
OLUR. Ancak bilet paraları ve oradaki konaklama ücretleri ne olacak? Biz okul olarak 15.000 $ ayarladık, 10.000 $ eksiğimiz var. Spordan Sorumlu Devlet Bakanımız Sayın Mehmet Ali Şahin Bey’e buradan şükranlarımı yolluyorum. Türkiye’yi tanıtma fonundan bize ve Bursa Çınar Lisesi’ne destek olarak, şampiyonaya katılmamızı sağladılar.
Beni de Türkiye kafile başkanı olarak görevlendirdiler. Hal böyle olunca, 12 sporcu, 2 antrenör ve bir okul idarecisi olan kontenjanını gazeteci rahmetli Celal Demirbilek ağabeye kullandık ve O’nu da götürdük. Şimdi ben, bu durumda kafilenin en yetkili kişisi olmuştum :)
Acayip heyecanlıydık, hayatımızda belki de ilk ve son defa bu kadar uzak bir haritaya gidiyorduk ve işin ucunda RİO ve COPACABANA plajı vardı.
Tabii ki Basketbol Dünya şampiyonası da vardı :)
Beni bilenler bilir, bekarlığımda , kız arkadaşlarımdan başkasına bakmayan bir adam , evli olarak bu seyahati yaparken , orada ne yapacaktı?
Eşim Pınar, canım sevgülüm, benim sıkıntımı anladı, bir şey olacağından değil ama vicdanımın rahat olması için , her türlü izni verdi :)
Dedi ki ‘’ Kocacığım 10.000 km uzakta nikah filan kalmaz, serbestsin , kafana göre takıl ‘’
Allaaaah artık Şampiyon olmadan dönmek yok!
Uçaktan aşağıya baktığımızda, kocaman İsa heykeli, uçsuz bucaksız COPACABANA plajını görünce , içimizi hoş bir heyecan kapladı , evet gelmiştik.
Pasaport kontrolünden çıktığımızda, ellerinde ISF pankartı olan gençleri görünce, hemen el salladık ve bir köşede toplanmaya başladık. Bir kişi geldi ve ‘Kafile başkanı kim.?’ diye sordu. Kendimi tanıttım ve başımızdan aşağı kaynar suların döküldüğü konuşmayı yaptı!
Rio ‘ da Festival nedeniyle otellerde yer olmadığı için, turnuva , başkent olan BRAZİL şehrine alınmış :(
Elveda RİO DE JANEİRO, elveda COPACABANA PLAJI.
Neyse , başkentte de maçlardan arta kalan zamanlarımızda, gezip görecek yerler vardır. Brezilya yüz ölçümü olarak çok büyük bir ülke, inanın üç tane Türkiye büyüklüğünde desem abartmış olmam.
Beş saatlik bir uçuştan sonra, Brazil Havaalanına indik, yine ISF pankartlı insanlar bizi topladı, artık otellerimize gidip, maç programına konsantre olacağız derken, bir kadın geldi , Spor Bakanı ile Eğitim bakanının yolsuzluğa karıştığını ve turnuvanın iptal edilmemesi için GOİANİA diye bir yere alındığını söyledi.
Allah’ım, kesin eşim Pınar’ın parmağı var bu işte :)
Bu sefer de tam beş saatlik bir otobüs yolculuğundan sonra, gecenin bir vakti turnuvanın yapılacağı şehre geldik.
Hayaller RİO , gerçekler Spor Salonu…
10 günlük bir turnuva sonunda, erkeklerde Dünya Şampiyonu, kızlarda ise Dünya 6.sı olarak gururla ülkemize döndük.
Kalın sağlıcakla…
