Bugün içinde yaşadığımız dünya bize zirveye ulaşmak ve başarılı olmak için ne gerekiyorsa yapmayı öğretiyor. Bu inançla yaşayanlar başarıya ulaşabilirler ama nadiren mutlu olurlar. Çok sayıda araştırma, dünyadaki en mutlu insanların hayatlarının her alanında sağlıklı, olumlu ve destekleyici ilişkilere sahip olduğunu göstermiştir. Sporcularımıza, olabileceğimiz en iyi insan olmanın kazanmanın öneminin önüne geçmesi gerektiğini öğretmeliyiz, aksi takdirde onları başarısızlığa hazırlarız.
Antrenör olarak işimizin bir kısmının sporcularımıza zaman yönetimi, iletişim ve çatışmaları çözme gibi yaşam becerilerini öğretmek olduğunu biliyoruz, ancak sahada olumsuz bir tavır takındığında yıldız oyuncumuzu görmezden gelme eğilimindeyiz. Pek çok koç, sahada kötü davranışlara izin vermediklerini, ancak kaybetmekten korktukları ve sahadaki en iyi oyuncularını başka bir kazanma şansı olmadıkları için çoğu zaman takip etmediklerini söylüyor. Tutarlı olmalı ve skor veya rakip ne olursa olsun, yıldız oyuncumuz, yedek oyuncumuz, koçluk personelimiz veya kendimiz olsun, herkesi sorumlu tutmalıyız. Ancak kazanmak zorunlu öncelik ise, bu ilke geçerli olmayacaktır.
Sahadaki en olumsuz tavırlar, oyuncuların spor salonundaki herkese performanslarından memnun olmadıklarını ve kendileri için mevcut oyun seviyesinden daha yüksek bir standarda sahip olduklarını göstermek istemelerinden kaynaklanır. Ancak bu, diğer takım arkadaşının olumsuz etkilenmesini ve enerjilerini kullanmak ve o takım arkadaşını yükseltmek için odaklanmak zorunda kalmasını haklı çıkarmaz. Sporcular kendilerini yüksek bir standartta tutabilir, kötü oynayabilir ve yine de harika bir takım arkadaşı/kişi olabilir. Kolay değil ama sahada ve hayatta etkili insanların yaptığı budur.
- Harika bir takım arkadaşının özelliklerini gösteren makaleleri ve kitapları sporcularımızla paylaşabiliriz, ancak bunları uygulamaya geçirmek zor olabilir. Harika bir takım arkadaşı olmak için beceri ve davranışları geliştirmek için antrenmanlarda ve yarışmalarda kullandığımız bir dizi yönerge oluşturdum.
Oyundaki pozisyonu, sahada yer alma süresi, kaç yıldır oynadığı ne olursa olsun her sporcunun ilk işi harika bir takım arkadaşı olmaktır.
-
- Kötü bir oyun oynamış iseniz bile takımın başarısını kutlayın.
- Voleybolun bir enerji ve momentum oyunu olduğunu hepimiz biliyoruz. Sporcularımız kutlama yapmamayı tercih ettiklerinde, başarılı olmamıza yardımcı olacak ivmeyi geliştirmiyorlar.
- Birkaç sporcunun bana, “Ben sadece sessiz/sakin bir insanım ve sahada kutlama yapmayı ya da konuşmayı pek sevmem” dediğini duydum. Benim yanıtım, sahada kutlama yapmak ve konuşmak, tıpkı pas vermek ve sahaya çıkmak gibi birer yetenektir, bu yüzden sahada olmak istiyorsanız, konfor alanınızdan çıkmak için çalışmanız ve bu becerileri de geliştirmeniz gerekir.
- Takım sahaya çıktığında, herkes birbirleriyle göz teması kurmalıdır özellikle bir hatadan sonra kafa sallanmamalıdır.
- Hatayı yaptıysanız, geçmiş hatayla ilgili değil gelecekle ilgili bir yorumla arkadaşlarına koşan ilk kişi siz olmalısınız.
- Sahada birbirlerine yapılan yorumlar “Yapma”, “Hayır” veya “Asla” sözcüklerini asla içermemelidir.
- Hücum sonlandırmadaki yardımları için takım arkadaşlarınıza teşekkür edin ve kutlayın .
- Hepimizin birbirimizle sürekli rekabet halinde olduğumuzu öğreten bu toplumda kadınların/kızların birbirlerini yükseltmeyi öğrenmeleri gerekiyor.
- Bir şeyi yapana kadar deneyin.
- Servisinizi fileye attıktan sonra mutlu olmanızı beklemiyorum; Ancak, olumsuz bir şekilde davranırsanız ve takım arkadaşlarınızın sizi yükseltmek için size enerji vermesi gerekiyorsa, bencil oluyorsunuz ve iyi bir takım arkadaşı değilsiniz demektir.
- Takım arkadaşlarınız size moral vermek istiyor ama siz bunu istemiyorsanız, bir değişiklik yapılması gerekir.
- Negatif beden dili sahaya veya yan tarafta olmaması gereken bir şeydir. Amy Cuddy’nin her sezon öncesi izlediğimiz harika bir Ted Konuşması var, “Vücut Diliniz Kim Olduğunuzu Şekillendirebilir”. İdeal olmayan durumlara nasıl tepki verdiğinizi kontrol edebilmek, geliştirmelerine yardımcı olabileceğimiz başka bir yaşam becerisidir..
- “Yapamam” ifadesine asla izin verilmez. Biri “Yapamam” derse, spor salonundan ayrılmalı, zihinsel bir mola vermeli ve tekrar denemeye hazır bir takım arkadaşı olmak için sahaya geri dönene kadar salondan ayrı kalmalıdır.
- Yetkililere, rakiplere ve taraftarlara karşı her zaman nazik ve saygılı olun. Bunun için koç örnek olmalıdır. Bir başka yaşam becerisi olan kötü bir durumu haysiyetle atlatabileceğimizi sporcularımıza göstermeliyiz.
Bu, hepimizin birlikte oynamayı sevdiği türde bir takım arkadaşı olmayı gerektiriyor. Bu takım arkadaşları ve çevresindekilere büyük bir enerji, güven ve gülümsemeler yaratır. Harika takım arkadaşları olan sporcuları içtenlikle ve sık sık övdüğünüzden emin olun. Sezon öncesi dönemde, hangi sporcuların hüsrana uğradığını ve hangilerinin baskı altında iyi bir takım arkadaşı olmak için mücadele ettiğini gözlemlemek için fiziksel ve zihinsel olarak zorlu birkaç alıştırma yapıyoruz. Ardından, ne yaptıklarının farkında olmalarını sağlamak ve bu becerilerini geliştirmeleri için onlara rehberlik ve destek sağlamak için bu sporcularla birlikte çalışıyoruz.
Tüm bunlara uymayan bir sporcunuz varsa ne yaparsınız? Genelde sporcuları uyarırım ve onlara “Şu anda iyi bir takım arkadaşı mısın?” diye sorarım. Geliştirmek için çaba göstermiyorlarsa, bir süre sonra saf dışı edilirler. Bir sporcuyu yedek kulübesine çekmek, onu sorumlu tutmaktır ve takımınıza bu davranışın kabul edilemez olduğuna dair yapabileceğiniz en yüksek sesli uyarıdır. Çoğu zaman, sezon başında herkesi sorumlu tutarsanız, galibiyetin gerekli olduğu sezon sonunda bununla uğraşmak zorunda kalmazsınız.
Amerikan yerlisi bir oyuncum, sezona üç hafta kala ilk kötü maçını oynuyordu. Berbat bir beden dili vardı, takımdaki arkadaşlarıyla göz teması kurmuyordu. Davranışlarında bir değişiklik yapması gerektiğini söyleyerek onu uyardım, ancak devam etti ve iki sayı sonra oyundan çıkardım. İkinci setin başlamasından önce ona iyi bir takım arkadaşı olmaya hazır olup olmadığını sordum ve bana sahte bir gülümsemeyle iri gözlü bir “Evet” dedi. İkinci sete başladı ancak işler hızla yokuş aşağı gitti. Bir değişiklik göstermesi gerektiği konusunda onu tekrar uyardım, ancak birkaç nokta içinde zayıf tavır ve beden dili nedeniyle tekrar boyun eğdi. Ona üçüncü seti oynama fırsatı vermedim ve ortalama bir konferans rakibine karşı galip geldik. Bu oyuncudan bir daha asla tutum ve olumsuz beden dili görmedim. Ekibim, kötü performanstan ziyade olumsuz davranışlara maruz kalma olasılıklarının çok daha yüksek olduğunu biliyor. Tesadüfen, tutumlarını ve beden dillerini geliştirirlerse performansları da artar.
Oyuncunun olumsuz tutumu nedeniyle değişiklik yaparsanız, oyuncunuza nedenini açıkladığınızdan emin olun. Yıllar geçtikçe, benim için açık olanın, oyuncu için her zaman açık olmadığını öğrendim. Bir değişiklik yaparsam ve oyuncuyla konuşmazsam, onu maçtan çıkarmamın her türlü nedenini düşünür ve genellikle asıl sebep bunlardan biri değildir. Fazla iletişim, yetersizden iyidir.
Ya yıkıcı tavır bir yedek oyuncudan geliyorsa? Antrenör oyun süresinin sonucuna sahip olmadığı için bu daha da zorlaşıyor. Bu sporculara yan çizgi / yedek kulübesi maçı sırasında çekilmiş videolarını veya fotoğraflarını göstermeyi ve onlara olumsuz vücut dillerini göstermeyi seviyorum. Görmem gereken değişiklikler hakkında konuşuyoruz ve bu değişiklikler belirli bir zaman çizelgesinde yapılmazsa, takımdan atılabilirler. Sporculara yön ve büyüme şansı verin, ancak sonuçta bu sporcunun seçimidir.
Bazı koçların, rekabeti bir savaşa benzettiğini ve sporcuların oyunlarını sergilemeleri, acımasız olmaları, “sinirlenmeleri” gerektiğini söylediğini duydum. Irak’a konuşlandırmada görev yapan Minnesota Ulusal Muhafız Ordusu’nun eski bir üyesi olarak sizi temin ederim ki bu atletik yarışmalar bir savaş alanı veya savaş alanı DEĞİLDİR. Bir antrenör olarak, sporcularınızı internet üzerinden rekabeti gözden kaçırmaya, olumsuz yorumlarda bulunmaya veya herhangi bir şekilde hile yapmaya teşvik ederseniz, oyuncularınıza zarar vermiş olursunuz. Bizler yaşam becerileri öğretmenleri/koçlarıyız; bunlar yaşam becerileri değildir.
Bu felsefeyi benimsemek, pozitif insanları programıma çekti ve stresi ve uykusuz geceleri önemli ölçüde azalttı. Oyuncu alımı yaparken, rolü veya oynama süresi ne olursa olsun sporcunun 1 numaralı işinin harika bir takım arkadaşı olmak olduğunu bilmesini sağlarım. Bazı acemiler bundan rahatsız oluyor çünkü ne yazık ki tutum sahibi olmak kimliklerinin bir parçası ve bu önceki koçlarının ve/veya ebeveynlerinin ya izin verdiği ya da teşvik ettiği öğrenilmiş bir davranış. Negatif bir tavır sergileyen sporcular genellikle kolejde bir seviyeyi düşürürler çünkü çoğu antrenör, o sporcu programlarının kazanmasına önemli ölçüde yardımcı olmadıkça, kötü bir tutuma katlanmaya istekli değildir.
Geçenlerde, ebeveynlerin ve sporcuların soru sorabileceği her kolej seviyesinde bir voleybol koçunun yer aldığı bir antrenörler panelinde yer alma fırsatım oldu. Bir soru, “Bir oyuncu alırken nelere dikkat edersiniz?” idi. Her antrenör, sporculardaki olumsuz tavırlardan kaçındıklarını ifade etti. Bir Division 1 antrenörü, takım ilişkileri kötü olduğu, ebeveynlerine saygısızlık ettikleri veya yetkililere bağırdıkları için bu aday sporcuları alım listelerinden çıkardıklarını belirtti. Hepimiz sporcularımıza harika takım arkadaşları olmayı öğretmeliyiz ki onlar ne seçerlerse seçsinler başarılı olabilsinler.
Heidi Smith, Cyclones Volleyball Coach
