Bir okuyucu bana şu soruyu gönderdi. Bu, bir takımı kazanma fırsatı bulduğunda odaklanmış tutmak ve öldürücü içgüdüye sahip olmakla ilgilidir.
Birkaç yıldır bir kulüp voleybol koçu olarak, en çok karşılaştığım zorluklardan biri, oyuncularımı kazananlarının zihniyetini korumaları için motive etmektir… bir şey olursa öldürücü içgüdülerini. Şu anki yaş grubum 13 ve 14 yaşlarında ve yetenek ve becerilere sahipler ama zihinsel olarak bu bir hız treni – saldırganlığı koruyamıyorlar ve yenebilecekleri ve yenmeleri gereken takımları yenemiyorlar…. sadece çok fazla zihinsel hata. Sporla ilgili pek çok motivasyon sözü topladım ve bunları molalarımızda ve takım toplantılarımızda kullandım, ancak anlayamıyorum.
Bu soruyu okurken ilk iki düşüncem vardı.
Cinsiyet farklılıklarını anlayın
Birincisi, söz konusu koçun bir kız takımından bahsedip bahsetmediğini merak etmekti. Durumun gerçekten böyle olduğuna dair teyit aldım. Kadın oyuncuların doğal olarak erkek oyuncularına göre daha az rekabetçi ve bunun yerine daha işbirlikçi olma eğiliminde oldukları benim deneyimlerime göre olmuştur. Bence bu muhtemelen genç oyuncular için daha da doğru. Bu konuda diğer koçlarla – erkek ve kadın – konuşmalar yaptım ve genel olarak hemfikirler.
Bu Kathy DeBoer’in Toplumsal Cinsiyet ve Rekabet adlı kitabında yazdığı bir şey. Gözlemci erkekleri bağ kurmak için, kadınları da savaşmak için savaştırdı. Tecrübelerime göre bu çok doğru.
Elbette rekabet eksikliği kesinlikle tüm kadın sporcular için geçerli değildir. Svedala’da sahip olduğum pasör mükemmel bir örnek. O, tanışacağınız en rekabetçi insanlardan biridir. Bu, yol boyunca olayların bireysel yönlerini göz önünde bulundurmanız gerektiği anlamına gelir. Bir şeyleri nasıl ele almaya çalıştığınızı etkileyen bir rekabet gücü seviyelerine sahip olabilirsiniz.
Buna bir örnek, 2013-14 Exeter kadın takımım olabilir. Edinburgh’da Final 8’lere ulaşmak için toplu bir hedefi vardı. Oraya varmak için maç kazanmaları gerekiyordu, bu yüzden bunu yapmak için çok motive oldular. Bu güçlü grup hedefi olmasaydı, muhtemelen kazanmaya bu kadar odaklanamazlardı.
Kazanmama ile ilgili hedeflere odaklanın
Yukarıdaki e-postayı okurken hemen akla gelen ikinci şey, koçun odak noktasını kazanmaktan başka bir şeye kaydırması gerektiğidir. Bu, özellikle daha zayıf rekabet oynarken veya alternatif olarak, farklı bir bakış açısıyla daha iyi bir takım oynarken yardımcı olabilir.
Exeter’de koçluk yaptığım zamanlarda, genellikle daha aşağı kabul edilebilecek takımlarla karşılaşıyorduk. Bu tür durumlarda, o maç için takım için belirli odak alanlarına girdim. Bir örnek hizmet ediyordu. Takıma daha agresif servislerine veya servis atma doğruluğuna odaklanmalarını istediğimi söylerdim. Başka bir takıma karşı, odak noktamız hücumumuz veya oyunun başka bir yönü olabilirdi. Her durumda fikir, geliştirmek istediğim şeyler üzerinde çalışmak veya yolun ilerisindeki daha önemli maçlar için iyileştirmekti.
Tüm bu durumlarda, kesinlikle takımın kazanmasını isterken ve beklerken, odağı sonuçtan çok sürece verdim. Açıkçası, onlara odaklanmalarını sağladığım şey, kazanmaya katkıda bulunacağını düşündüğüm şeylerdi.
İşleri parçalara ayırmak
E-postada açıklananlar gibi durumlarda yardımcı olabilecek başka bir şey de her bir eşleşmeyi daha küçük “oyunlara bölmektir. Bu, Voleybol Antrenörlük Sihirbazları Podcast’inin bir bölümünde tartışılan bir konu. Sihirbaz Mike Lingenfelter bunu yapmak için kendi yöntemini paylaşırken ve podcast ortağım Mark ve ben konu hakkında kendi düşüncelerimizi sunduğumuz için sizi dinlemenizi tavsiye ederim.
Okurlardan gelen düşünceler?
Koçların rekabeti teşvik etmek için yaptığını bildiğim başka şeyler de var. Okuyucuların bu amaçla ne kullandıklarını, neyi yararlı bulduklarını ve neyin işe yaramadığını duymak isterim. Deneyimlerinizi veya fikirlerinizi veya varsa sorularınızı paylaşmak için aşağıdaki yorum bölümünü kullanın.
https://coachingvb.com/how-do-you-motivate-players-to-win/
