Vuruşdan önce, net olalım. ‘Sessiz Lider’ kavramına tamamen katılıyorum. Harika ‘sessiz liderlerle’ kişisel deneyimim var ve eğer kendi liderlik tarzımı tanımlamak için zorlanırsam, ‘sessiz’ olmak muhtemelen diğer açıklamalar kadar iyidir.
Belki de kitabın öncülüne büyük bir ilgi duyduğum için, onu inanılmaz derecede sinir bozucu buldum. Kitabın uygulanmasında iki büyük kusuru var.
Yazar, öncülünü tam olarak doğrulamayan herhangi bir bilgi parçasının tanım gereği onu geçersiz kılması gerektiğini düşünen klasik tuzağa düşer. “Sessiz Liderlik” in etkili ve şaşırtıcı derecede ortak bir liderlik tarzı olduğunu kanıtlaması yeterli değildi, üst düzey bir ekip olmasının gerekli olduğunu kanıtlaması gerekiyordu. ‘Kanıtı’ için platform sağlamak amacıyla, tüm zamanların en iyi takımlarını belirlemek için çok karmaşık, feux ampirik bir yöntem yaratır. Bu geçerli gibi görünüyor çünkü karmaşık. En üst düzeyde seçilen takımlara ve nedenine baktığınızda bu çok daha az geçerli görünüyor. Ne kadar çok okursanız, az sayıda takımın kesimi kaçırmasının sebebi liderlerinin sessiz olmamaları (ve dolayısıyla öncülleri geçersiz kılmaları) nagging hissini daha fazla sallayamazsınız. Örneğin, Chicago Bulls / Michael Jordan. Ayrıca kaptan olmayan, ancak modele daha iyi uyan en önemli lider olarak bir oyuncu seçmenin örnekleri de vardır.
Bu ya / ya da öncül her yerde yaygındır, sadece koçluk edebiyatında değil, sürekli çıldırır. Bu kitapta sunulan örneklerden, Michael Jordan’ın da harika olduğunu kabul etmek Rechelle Hawkes’i daha kötü bir lider yapmaz.
İkinci kusur, parametrelerini oluşturup liderlerini belirlediğinde, liderlerini daha iyi görmesini sağladığını düşünürse, gerektiğinde kendisiyle çelişmekten mutluluk duymasıdır. Örneğin, kuralların kenarında oynamak ’, Elite Elit Liderlerin Yedi Metodu’ndan biridir ve grubu arasında kuralların kenarında oynayan liderlere bir bölüm ayrılmıştır, yani aldatılmaktadır. Yine de diğer bölümlerde, adaletlerinden ötürü grubundan başkalarına övgü yapmaktan mutluluk duyar.
All Blacks hakkında son nokta. All Blacks, tüm zamanların en iyi rugbi takımıdır. Ve neredeyse son yüz yıl boyunca. Şaşırtıcı derecede başarılı bir takım kültürüne sahipler. Çalışmaları inanılmaz ilginç bir takım. Onları taklit etmeye çalışmak korkunç bir örnektir. Yaşadıkları dünya tamamen benzersizdir. Yeni Zelanda toplumunda ve kültüründe sahip oldukları yer 100 yılı aşkın bir süredir gelişti ve çoğaltılamaz. Lütfen onlar gibi olmamız gerektiğini söylemeyi bırak.
Şüphem, bir kitap yazmaya karar verdikten sonra, yazarın bir kitabı doldurmak için yeterli içerik olmadığını keşfetti ve bir sürü şey yapmak zorunda kaldı. Bu talihsiz bir durum. Fikir harika.
“The Captain Class” And The All-Blacks
