Roberto Santilli, Incheon Korean Air Jumbos takımıyla 2020-2021 Güney Kore KOVO V-League’i kazanmış olan bir İtalyan antrenör.
Ancak Roberto’nun deneyimleri bu son zaferden çok daha ileri gidiyor. İtalya, Polonya ve Rusya’da 2 yılı aşkın süredir koçluk yaptı ve Avustralya Ulusal erkek programının koçluğunu yaptı. Kesinlikle çok zengin bir koçluk tecrübesine sahip.
Roberto, neden ve kaç yıl önce profesyonel bir voleybol antrenörü olmaya karar verdin? Sizi bu karara iten ne oldu?
1978’di. 13 yaşındaydım ve memleketim Roma’da dünya voleybol şampiyonası finalini, İtalya ve Rusya’yı izlemeye gittim.
Salonda 15.000 seyirci vardı ve hissettiğim her türlü duyguyu tasavvur edemezdim.
Bu deneyim beni gerçekten derinden etkiledi ve spora aşık oldum. Hayatımın geri kalanını dünyanın her yerinde aşkımın peşinden koşarak geçirdim.
Hayatta seçimler, hayatımızda bulduğumuz modeller sayesinde yapılıyor ve babam gibi gerçek bir rol modelim vardı, koçluk yapmasa da, ailemizin çocuklarını bir araya getirmekten her zaman zevk aldı ve onlara spor yapmayı öğretti…
Babam, koçluk tutkusunu bana gerçekten aşıladı.
Bir başlangıç koçu olarak kendinize ne gibi tavsiyelerde bulunursunuz? Şu anda sizin için çok net ve mantıklı olan ancak yıllar içinde geliştirmeniz gereken bir tavsiye.
Gençken çevremdeki insanları kendi tarzımla organize etmeyi düşünüyordum ama zamanla fark ettim ki koçun işi takımı oluşturan ve ilham veren bireyleri anlamak ve olabileceklerinin en iyisi olmalarına izin vermektir.
Antrenör olarak belirli bir hedefiniz var mı?
Hedef genellikle koçluk yaptığınız kulüple uyumludur, ancak kişisel hedefim her zaman işimi yapmaktan zevk almaktır. Mutlu bir hayata sahip olmak benim için önemli.
Voleybol, size göre nasıl gelişecek?
Son birkaç yılda oyun çok fiziksel hale geldi ve bence en üst düzeyde gerçekten fark yaratan teknik becerinin bir kısmını kaybettik.
