Dhita Juliana’nın bir demir taneciği ve bir altın kalbi var. Bima doğumlu atlet, Endonezya’ya kadın plaj voleybolunda bir dizi başarı kazandıran sıkı çalışması ve kararlı ruhu ve artan kararlılığıyla öne çıktı.
“Bir beceriyi öğrenmek bir beceridir. Bir beceriyi tesadüfen değil, uzun bir süreçle elde ederiz. Hedeflerinize ulaşmak istiyorsanız çok çalışmalısınız, ”dedi antrenör Agus Salim.
Sadece iç mekan voleybol becerilerine güvenmek zorunda kaldı, ancak ünlü Endonezyalı koç onu kanatlarının altına aldığında, kumda mevcut başarısını açıklamak için uzun bir yol kat eden yeni beceriler öğrenmesine yardım etti.
“Herhangi bir yarışmaya katılmadan önce hepimiz bir eğitim kampına gidiyoruz. Sadece koç Agus’un bizim için hazırladığı eğitim programını takip ediyoruz. ”
Sahne arkasına koyduğu özellilerinden yararlanarak İslami Dayanışma Oyunlarında altın, Asya Turunda gümüş madalya ve Asya Plaj Oyunları, Asya Oyunları, Asya Şampiyonası ve FIVB Dünya Turu 1’de bronz madalya kazandı.
“Tipik bir günümde sabahları üç, akşamları iki buçuk saat eğitim olurdu. Bu, haftada beş gün böyle sürerdi.
“Bir FIVB etkinliğindeki en büyük başarım, Kore’deki Daegu 1-star’da bronz madalya kazanmaktır. Oldukça unutulmazdı çünkü ilk FIVB madalyamdı. ”
Juliana, ulusal federasyonunun ülkesindeki sporu geliştirmek için gösterdiği çabalardan gurur duyuyor.
“Plaj voleybolu Endonezya’da güçlü çünkü her ilde bir plaj voleybolu eğitim merkezi var. Ulusal federasyon, her yıl milli takım için en iyi sporcuları seçer. Bu yüzden buradaki genç oyuncuların gelişimi çok iyi. ”
Plaj voleybolundaki tüm çalışmanın ve baskının ortasında, Dhita Juliana normal bir yaşam sürmeye çalışıyor ve spor kariyerinden sonra ihtiyacı olan insanlara yardım etmeyi umuyor.
“Plaj voleybolu dışında normal şeyler yaparım. Devlet çalışanı olarak çalışıyorum. Hafta sonları plaja veya tepelere yürüyorum. Bazen sadece biraz sakin vakit geçirmek istediğimde, odamda kalıp bir roman okurum.
“Plaj voleybolu oyuncusu olmasaydım, belki mesai saatlerinden sonra fakir insanlara yardım edecek şeyler yapardım. Bu insanların istedikleri kadar yiyebilecekleri ve karşılayabilecekleri kadarını ödeyebilecekleri ve hatta sadece dua ile ödeyebilecekleri bir yemek tezgahı inşa etme hayalim var. Şimdi hala o rüya için para kazanmaya çalışıyorum. ”
Örnek olarak yaşıyor ve inancı, günlük yaşamına ve atletik çabalarına ışık tutuyor.
“Maç öncesi ritüelim her zaman rakiplerimin güçlü ve zayıf yönlerini düşünmektir. Her maçtan önce ve sonra hep dua ederim.
“Genç Endonezyalı oyunculara tavsiyem, sıkı çalışmaya devam etmeleri çünkü başarıya giden kestirme yollar yok. Her yenilgiyi kendinizi geliştirmek için bir ders olarak kullanın. Son sayı atılana kadar asla pes etmeyin. “
