Rakamlar, Phil Dalhausser ve Nick Lucena’nın California, Long Beach’teki AVP Şampiyonlar Kupası’nda art arda iki zaferinden daha fazlasını anlatıyor. Bu, sorunun sorulduğu sırada Dalhausser ve Lucena’nın üç hafta içinde 11 maçta sadece iki set kaybetmesi gerçeğinden daha fazlası. Dalhausser’in bu 11 maçtaki 25 ace, 53 bloğu veya Lucena’nın 137 top kurtarışı her şeyi söylüyordu. Bu rakamların hepsi bir sezonun üç haftalık serilerinde kendi kategorilerinde AVP’ye liderlik ediyordu.
Jake Gibb ve Taylor Crabb, çeyrek finalde Casey Patterson ve Theo Brunner’ı geride bıraktıktan sonra, Porsche Kupası’nın yarı finalinde Dalhausser ve Lucena ile karşı karşıya geldiler. Dain Blanton, bunun 40 yaşındaki Dalhausser’ın oynadığı en iyi voleybol olup olmadığını merak etti.
Bu basit, zararsız bir soruydu, yine de Amerikan plaj voleybolunun durumu hakkında bilmeniz gereken neredeyse her şeyi söylüyordu.
Blokta Taylor, Trevor Crabb ve Tri Bourne aralarında öne çıkıyor ama Dalhausser ve Lucena, yaşları ne olursa olsun ikisi de 40 yaşında çocuklarının sayısı ya da hiçbirinin yaşamadığı gerçeği California, hala yüce hüküm sürüyor.
Gibb, Dalhausser’ın oyununu gördüğü en iyi oyun mu diye sorulduğunda güldü. Gibb, 2.06m blokçu kariyerinin her aşamasında Dalhausser’ı gördü. 2000’li yılların başlarında, uzun boylu ve sıska, kafaları saçları olan Gibb ve Dalhausser, ABD’deki bir sonraki büyük engelleyici olarak ilk kez sahneye çıktığında birbirleriyle karıştırılıyorlardı.
Gibb, 2004’te Austin, Texas’ta birbirlerini ilk kez oynadıklarını hatırlayarak, “İnsanlar benim benzerliğimi görüp görmediğimi soruyorlardı,” dedi. “15 yıldır bununla uğraşıyorum.”
15 yıldır en iyi Amerikan blokçusu unvanı için Dalhausser ile yarıştı. Blanton’ın sorusunu yanıtlamadan önce duraksadı, aklı belki de o 15 yıl ve 100 Dalhausser zaferini geçerek, İnce Canavar’ın bu 2020 versiyonunun gerçekten de en iyisi olup olmadığını merak ediyordu.
Dalhausser ve Todd Rogers, Anders Mol ve Christian Sorum adlı bazı Norveçli çocuklar son üç sezonda dikkate değer ölçüde benzer bir şey yapana kadar, Dalhausser ve Todd Rogers’ın bir daha asla olmayacağını düşündüğü bir koşuya çıktıklarında, 2008-2010’a bakılamazdı.
Bu üç yıllık süreçte Dalhausser ve Rogers, 25 FIVB’nin 15’ini ve 36 AVP’nin 20’sini kazandı. Dalhausser, üç yıl boyunca FIVB’deki en iyi hücum oyuncusu ve en iyi smaçör seçildi, ikide en iyi blokçu ve en iyi pasör, 2010’da yılın takımı. 2008’de Olimpiyat altın madalyası kazandı ve dünyanın en seçkin oyuncusu 2010.
Gibb, Harika oynuyor, dedi. “08, 09 sezonundan tartışmak zor. Bana göre Phil hayatımda gördüğüm en iyi voleyboldu, hayatımda gördüğüm en dominanttı. Artık bundan uzak değil. Gerçekten çok iyi oynuyor. ”
Sadece Dalhausser de değil. Long Beach’teki hakimiyetleri de Lucena sayesinde oldu. Monster Hydro Cup ve Wilson Cup’ta art arda iki hafta Lucena ve Dalhausser’e kaybeden, ancak Porsche Kupası finallerinde galibiyetle intikamını alan Bourne, bunun Lucena’nın oynadığı en iyi voleybollardan bazıları olduğunu söyledi.
Bourne, “Çok kafa karıştırıcı,” dedi. “Mücadele etmesi gerekenler yaşlı adamlardır. Nick, hayatının en iyi halini alır. Phil saati 10 yıl geriye çevirir. Burada neler oluyor?”
Kadınlara da aynı soru sorulabilir. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki pek çok hikaye, haklı olarak plaj voleybolunda gençlik hareketiyle ilgilidir. 20’li yaşların başından ortasına kadar kolej sıralarının dışındaki oyuncular – Sara Hughes, Sarah Sponcil, Kelly Claes, Kelley Kolinske, Betsi Flint – Amerika’da kadın tarafındaki yetenek gençleşmeye ve gençleşmeye devam ediyor.
Önemli değil.
Her ikisi de üniversite plaj voleybolunda yarışamayan April Ross ve Alix Klineman, her birini savundu.
Üç hafta üst üste AVP serisinin finallerinde farklı bir takımla oynadılar. Üç hafta üst üste, Hughes ve Brandie Wilkerson, Melissa Humana-Paredes ve Sarah Pavan ile Sponcil ve Claes’i yenerek kazandılar. Seri boyunca sadece üç set kaybettiler.
38 yaşındaki Ross, Monster Hydro Cup’ın açılışında, “Uzun zamandır yarışmadık” dedi. “Biz sadece rutin bir şekilde bir ortalığa geri dönmeye çalışıyoruz. Sanırım gerçek oyun tarzımızı bulmaya başladık ve onunla oynamaya başladık. ”
Tamam, yuvarlandılar. Birleşik Devletler’in onlara atabileceği her türden takımı yendiler. Yeni ve heyecan verici – Traci Callahan ve Crissy Jones – yerleşik güçler – 2019 Dünya Şampiyonu Humana-Paredes ve Pavan – uluslararası aksilikler – Hughes ve Wilkerson – kolej öne çıkan – Corinne Quiggle ve Allie Wheeler – Olimpiyat rakipleri – Claes ve Sponcil, Emily Stockman ve Kolinske – ve deneyimli gaziler – Emily Day ve Lauren Fendrick.
Wilson Cup’ta gençleri üç setlik galibiyetten sonra Klineman, “Sponcil ve Claes gibi harika takımları yenmek için gereken yoğunluğu bulduk” dedi. “Sonunda onu açtık.”
